Wskazaniem do terapii manualnej jest tzw. zablokowanie, które oznacza stan odwracalnego zaburzenia czynności stawu o charakterze ograniczenia ruchomości. Istnieje wiele teorii dotyczących zablokowania (subluksacja, meniskoidy, odruchowa i in.), jednak prawdopodobnie nie są one słuszne. Staw, mięśnie i regulacja nerwowa są częściami układów regulujących, włączonych w całość organizmu. Prawdopodobnie zablokowanie jest efektem zaburzenia w jakimś układzie regulującym. W zależności od przypadku przyczyna może leżeć w każdym poszczególnym elemencie tego układu . 

   Aktualnie, w publikacjach naukowych, trwa dyskusja o pochodzeniu dolegliwości mających źródło w rejonie kręgosłupa. Główne teorie dotyczą dyskowych i międzywyrostkowych nieprawidłowości, które dają objawy mechaniczne i odruchowe. 

   Do technik tkanek miękkich, stosowanych w medycynie manuanej, należy m.in. masaż poprzeczny wg Cyriaxa (deep friction). Zabieg ten umożliwia dokładne oddziaływanie o charakterze przeciwbólowym lub rozciągającym. Masaż poprzeczny powinien być zastosowany w najbardziej tkliwym miejscu, porzecznie w stosunku do włókien mięśniowych. Ważne, w badaniu manualnym, jest sprawdzenie odczucia końcowego oporu (end feel), który występuje w końcowej fazie ruchu biernego. Fizjologiczny opór końcowy, dla wszystkich kierunków ruchu ssż, powinien być twardo-elastyczny. Patologiczne odczucia końcowe to: spastyczne, torebkowe, puste, sprężynujące, mięśniowe, kostne. 

   Techniki mobilizacji można podzielić na bierne (wykonywane przez terapeutę) i czynne (wykonywane przez pacjenta). Mobilizacja, czyli uruchamianie, to bierne, wielokrotnie powtarzane ruchy trakcyjne lub/i ślizgowe, z niewielką prędkością i ze wzrastającą amplitudą, w celu zwiększenia ograniczonego zakresu ruchu i zmniejszenia dolegliwości bólowych. Mobilizacje bierne przeprowadza się w płaszczyźnie prostopadłej lub równoległej do płaszczyzny stawu, wychodząc z neutralnego ustawienia stawu. W pozycji neutralnej torebka stawowa jest maksymalnie rozluźniona, a przestrzeń obejmowana przez nią największa. Leczenie mobilizacjami rozpoczyna się od trakcji, tj. działania prostopadłego do płaszczyzny stycznej stawu. Oprócz zwiększenia ruchomości i zmniejszenia ciśnienia wewnątrzstawowego, trakcja wywiera też działanie przeciwbólowe. Wyróżnia się trzy etapy trakcji: 

- Rozluźnienie, powodujące zniesienie sił działających na staw 

- Napięcie, przy którym dochodzi do oddalenia powierzchni stawowych 

- Rozciągnięcie, zwiększenie oddalenia powierzchni stawowych . 

Stosuję manipulacje mobilizacje i techniki tkanek miękkich. Pacjent w celu utrzymania dobrej sprawności powinien wykonywać zadane ćwiczenia

   Mobilizacje ruchami ślizgowymi (translacje) prowadzone są w płaszczyźnie stycznej do powierzchni stawu. Równocześnie wykonuje się delikatną trakcję. Podobnie, jak przy trakcjach , wyróżniamy trzy stopnie mobilizacji. Do leczenia mobilizacyjnego wykorzystuje się głównie ruchy rotacyjne, które w kręgosłupie wywołują dystrakcję wstawie międzywyrostkowym. Następnym etapem leczenia może być wykonanie manipulacji tj mobilizacji z impulsem, które czasami przynoszą spektakularną poprawę. 

   Poizometryczną relaksację mięśni (PIRM) stosujemy w przypadku ograniczenia ruchomości. Celem PIRM jest walka z bólem i przeciążeniem mięśni i tkanki łącznej, a także długofalowo przywracanie prawidłowej elastyczności mięśni. PIRM wykonuje się cyklicznie. Każdy cykl składa się z trzech faz. W pierwszej fazie rozciągamy mięśnie do odczucia przez pacjenta minimalnego rozciągnięcia. Gdy chory zgłasza lekkie rozciągnięcie ruch ten zatrzymujemy. W drugiej fazie chory bardzo lekko napina mięśnie, usiłując wykonać ruch w kierunku przeciwnym. Owo napięcie izometryczne, które powinno trwać co najmniej 10 sekund, wykonuje przeciwko oporowi stawianemu przez terapeutę. W trzeciej fazie pacjent zaprzestaje naciskać, następuje rozluźnienie ćwiczonego mięśnia w tej samej pozycji. Następny cykl następuje od pozycji końcowej poprzedniego cyklu. Całość powtarzamy kilkukrotnie.

Kręgarz to osoba stosująca manipulacje bez przygotowania medycznego

Bezpieczniej jest leczyć się u dobrego terapeuty manualnego, niż u dobrego kręgarza